سورجانه دارد و دل
واسورجانی که سورپربشوشتن بیخودی ناشوشتن ناچار ببوشتن
آ ایّی ای سورج ساکن به تهران سور پر هم بشوشتیم امبار قادیمان
وا واقتانی که سورمگش شاهربابو سراهان، خیاوان را، خاراب مبو
هم سور سرا، میان بازار خیاوان دام لاوین گاراما بو پاشت دکان
هم بوبا حاج علی اکبر خیاط بو واقودران سمن هارچی موات بو
داستور هاداشان بوردیزل بیامو کمپرسی با خشت و گل میامو
خشت و گل هی مرت خارابه هان را هم سرا، مزگتیک، گارما، دکان را
هارچی بمیناوبو دزار میتچان هارچی دار واکوجه داردش مواتچان
خلاصه سور پر هم آواره ببیم سراهم ناداردمان ، بیچاره ببیم
سار ناچری هم بشوشتیم تهران بازانین هامه هوژ آرو عازیزان
شاید باژین چرا الّلان نیانین چراواقتی مرنّین! تازه آنّین!
اللان آ سور بییی مون کار چه بونده هوژ باواژین ویکاری روز شاو بونده
جوانان که که سمن شونن یا تهران واخاطره که کار ایّه فاراوان
تهران شونده شاگردی یا بانّایی ناچار واقتی بابو شونده گادایی
تهران هشکین ژونشناسنده خاطر هارکاری هاکره ایّه راحت تر
هارکین ماشین داره هی شونده اسنپ بالکام ژو جیب اواضاع بابو مرتب
هامه که سرا و ماشین نادانن هامه که بیمه و تامین نادانن
آگر سور آنده ژو حالا قشنگه بازان ژو چارخ زندگایی لنگه
لابد هومساینان پر قارض هگیتی که ژو رو باده دو روزی سور بییی!
اسا وا پر بادتر واسورجه که آنده سور سورجانه بالد نیه!
آنان پر بادتر سورج جادیده که پولدار ببوی و نادید بادیده
سورجی که بالد نی سورجانه جیگای جارو ناوانده روآنه
سورجی که وانده سرخه کجایه بازانین سورج نی او بی حیّایه
قاباحت بخوردی حیّا قی کاردی او سورجان آبرو هامه بباردی
سورج گندی بازانه پش آقیکه ناواژه هم ما سرا پش یاقیکه
سورج بازانه واپشت بی دز آبادی جا مبو باخچی بوی ورز
بازانه پاشت خاندق بوی بیابان اچین سرا ناداردی وا قادیمان
ای ذره تاریخ سورهم سارهاشو ناگندی اقده هم آصل هم یاواشو
هم ام امبار تاقصیر کار اییّم که سور را کار فرهنگی نادانیم
مورا ای سورجان امبار عاجیبه! ارسطو سور میان امبار غاریبه
الّانین واچیان زانن ارسطو کی بوی ژو قابر و سانگ و ماقبره کو؟
آقای فیض کی بوی چرا یاواشوی چراسور پر بشوی؟ سمن چرا شوی؟
چرا فرهادصفا و حسن حسنان بیاموشتن تهران؟ کی بون سورجان؟
کی ژو ید آنده که داورو بار سور آرییان داردی یا داردی ماسین سول
پیر غاریب که دانده سور امبارگاه چیچه واجیگایه خضر را قادامگاه
میان ناقشه بوقعه بنوشتی که یعنی قابر وبارگاه داردی
آنان یعنی که سور هم پر ببوی دور واخاطر سورجانه وانّیم به زور
خلاصه داردودل امبار زیاده سورج بی سورجانه بی سواده
بورو ای فکر هاریم هم کارستان هامه هومدل بابیم ای هموطن جان
پیشنهاد می کنیم بخوانید
آیین سنتی دسته حسن چو در شهر سرخه
آیین سنتی دسته حسن چو اولین نوع عزاداری در شهر سرخه بوده است که از …